Je hoeft helemaal niet meer na te denken. Je kunt gewoon binnen in een wereld stappen waar mensen problemen hebben en die vanzelf een oplossing geven. Ze brengen de menselijke emoties voort, die je anders op een lastige manier kan oproepen. En je hoeft alleen de tv maar aan te zetten.

Televisieseries: je wordt er zo lui van. Ik zet dan heel even eentje aan, kijk intens en denk daarna aan wat ik moet doen vandaag. Dan zucht ik en blijf ik liggen. Ik wil niet weg uit de wereld van de serie die ik kijk. Die wereld is namelijk veel gemakkelijker. Niet minder emotioneel of ingewikkeld, maar lekker passief. Niks doen en toch het idee hebben dat je wat hebt gedaan.

De stress begint in mijn aderen te stromen. De drang om het af te hebben is er, maar de wil om wat te doen ontbreekt. De volgende aflevering begint over een paar seconden. Met al mijn kracht probeer ik op te staan. Ik zou het moeten kunnen, maar diep van binnen wil ik eigenlijk niet.

Mijn ogen worden zwaarder. Ik zou nu zoveel moeten doen, maar ik heb een druk weekend achter de rug. Het is maandag: dit is de dag waarop ik rust moet nemen voor een adempauze. Misschien leef ik wel iedere dag, maar steeds op een andere manier. Of dezelfde, als dat het leven makkelijker maakt.

De luiheid en de drang om te leven hebben altijd al in mij gevochten. De luiheid is erin gekropen na een dag vol werkzaamheden. Er zijn momenten dat je even moet dimmen, maar die momenten neem ik ook wanneer ik even heb gezeten of naar een schoolboek heb gestaard.

De drang om te leven is de reden waarom ik nog iets doe. Mijn bloed stroomt snel, zolang ik mijn hoogtepuntjes hou. Elke dag moet minimaal één moment hebben waardoor ik hem kan onthouden. Hierdoor kan ik terugkijken op je leven, de dagen herinneren en bij jezelf denken: ‘Ook die dag had ik geleefd.’

Toch staar ik naar mijn tv. Ik zucht. Als ik mijn best zou doen, zou ik het kunnen. Toch wil ik niet. Op dit moment zou ik kunnen leven, maar ik kies ervoor om te zien hoe een ander dat doet. Ik vertel mezelf dat ik door de televisie meer kan meemaken dan wat één mens kan. Toch is dat anders. De momenten die jij alleen beleeft, die zijn uniek. Dat maakt jou tot de persoon die je bent.