Need for Speed: Van circuitracer tot stadsmeester

Sinds vandaag is de reboot van Need for Speed beschikbaar. De serie gaat al 21 jaar lang mee, met maar liefst 22 delen die zijn uitgebracht voor meer dan 20 verschillende apparaten. Wat is er in die 20 jaar allemaal gebeurt?

Need for Speed is een serie van racespellen, uitgebracht door Electronic Arts. Er zijn al meer dan 150 miljoen exemplaren van de serie verkocht. Aan de serie werkten verschillende ontwikkelaars mee, die spellen ontwikkelden voor verschillende apparaten. Deze apparaten verschilden van spelcomputer voor aan de tv, spelcomputer om mee te nemen of een app voor je mobiel.

Het allereerste Need for Speed deel kwam uit 1994. Het heette The Need for Speed en was in eerste instantie alleen beschikbaar voor de 3DO. Dat was een spelcomputer die indirect was gemaakt door Electronic Arts zelf, het bedrijf achter de Need for Speed franchise. Toen de 3DO flopte door het verschil in prijzen van spellen en de hoge prijs van het apparaat, werd het spel alsnog uitgebracht op de computer en andere spelcomputers.

De eerste Need for Speed was in tegenstelling tot latere delen een realistische racer. Je scheurde over circuits en andere banen. The Need for Speed werd geprezen om zijn realisme. In het derde Need for Speed deel Hot Pursuit werden politieachtervolgingen toegevoegd. Hierin kon je naast het crossen op de circuitbanen ook de politie proberen af te schudden. Op dit specifieke deel kwam nog een vervolg: Need for Speed: Hot Pursuit 2.

need-for-speed-underground-free
Het eerste straatracer-deel Need for Speed: Underground (2003)

De hoogtijdagen voor Need for Speed braken aan bij het eerste deel van Need for Speed: Underground in 2003. Het was een compleet nieuw spel in vergelijking met de eerdere delen. Het had een verhaalmodus, uitgebreide aanpassingsmogelijkheden voor je auto en een donker sfeertje. Het vervolg een jaar later werd een van de populairste delen tot nu toe door de mogelijkheid om in de stad vrij rond te racen.

Wat op deze geweldige twee spellen volgde, was een nog fantastischer deel. Need for Speed: Most Wanted (2005) was het ultieme racespel. De politieachtervolgingen keerden terug en samen met de aanpasmogelijkheden en verhaalmodus, plus het vrij rondrijden in een enorm gebied, maakten dit het ultieme spel voor alle raceliefhebbers. Het vervolg, Need for Speed: Carbon (2006), had veel weg van Most Wanted. Carbon speelde zich af in het donker en had als toevoeging zenuwslopende races met afgronden waar je in kon vallen.

Helaas waren de hoogtijdagen alweer voorbij. Standaard delen zoals Need for Speed: ProStreet (gericht op legaal straatracen, zonder vrij rondrijden), Undercover (een slechtere versie van Most Wanted), Nitro (het meest arcade Need for Speed-deel) en World (een online versie met de werelden van Most Wanted en Carbon, maar dan betere graphics). Need for Speed: Shift (2009) was in die tijd de enige die wel opviel, maar dat was een deel dat terugging naar zijn roots. Samen met het vervolg Shift 2: Unleashed (2011) zijn dit de enige moderne realistische Need for Speed-delen.

Maar toen kwam de ontwikkelaar achter de Burnout-serie tot hulp! Criterion luidde met Need for Speed: Hot Pursuit (2010) een nieuw en beter tijdperk in. Flitsend over lange wegen kon je als racer of politie de strijd aangaan tegen anderen, offline of online. In 2012 deden ze het weer: Need for Speed: Most Wanted was een van de beste Need for Speed-delen ooit. Door Criterion’s achtergrond leek Most Wanted best wel veel op Burnout Paradise (2008).

Need for Speed 4
Need for Speed: The Run (2011) kreeg hulp van filmregisseur en explosievenexpert Michael Bay

Ook stamde Need for Speed: The Run uit deze periode. In 2011 probeerde ontwikkelaar Black Box, die achter het meesterwerk Most Wanted (2005) en de tegenvaller Undercover (2008) zat, het nog een keer. Dit keer met behulp van een leidend verhaal en voor het eerst in de serie het gebruik van Quick Time Events . Helaas werd het publiek hier niet gelukkig van en was dit het einde voor de ontwikkelaar.

In plaats van Black Box en Criterion, die na Most Wanted (2012) wilde stoppen, moest er een nieuwe ontwikkelaar komen die Need for Speed titels ging maken. Ghost Games, bestaande voor 80% uit oud-medewerkers van Criterion, namen de uitdaging aan om samen met Criterion het spel Need for Speed: Rivals (2013) te maken. Het spel kun je het beste vergelijken met een openwereld versie van Need for Speed: Hot Pursuit (2010). Rivals werd goed ontvangen.

En nu staat Ghost Games voor een nieuwe uitdaging. Hoe maken zij de Need for Speed naam weer van belang. Hoe gaan ze na al die goede delen van Criterion hun eigen meesterwerk maken? Ze besloten Underground 2 als blauwdruk te nemen en in de pr van hun spel het een reboot te noemen. Speciaal daarvoor hebben ze een jaartje extra uitgetrokken.

Met een visueel plaatje om af te likken en aanpassingsmogelijkheden tot in het oneindige zijn ze op de goede weg. Dit spel gaat in ieder geval de goede richting op. Of het spel echt goed is, moet je deze experts maar laten beoordelen. Hoe dan ook ziet de toekomst er goed uit, want Ghost Games weet waar ze naar toe moeten gaan. Ze weten hoe ze de Need for Speed fans moeten vermaken. Laat het racen beginnen!

Advertentie

Geef een reactie

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. Log uit /  Bijwerken )

Verbinden met %s