Je hebt goede spellen en slechte spellen. Het is lastig om te voorspellen hoe goed of slecht een spel gaat worden. Toch is het makkelijker voor sommige spellen dan anderen. Gelicentieerde spellen hebben namelijk sneller de neiging om prut te zijn. Waarom zijn er nauwelijks goede spellen gebaseerd op films?

De reden is vaak simpel: het gebrek aan budget. Managers zien gelicentieerde spellen als een makkelijke manier om geld te genereren. Filmbedrijven investeren weinig in de ontwikkeling van het spel, omdat het al goed verkoopt door naamsbekendheid van de gelijknamige film. Vaak resulteert dit in een matig of slecht spel. Fans worden hierdoor onaangenaam verrast, terwijl het elke keer weer gebeurt.

Het is geen slecht idee om een spel te ontwikkelen om fans meer te laten genieten van je filmuniversum. Wel is het jammer dat deze kans door vele filmproducenten misbruikt wordt door weinig geld in de ontwikkeling van de titel te steken. Als het budget wel acceptabel is, eisen de filmbedrijven om het spel tegelijkertijd met de film uit te brengen. Onervaren (lees: goedkope) ontwikkelaars krijgen de onmogelijke taak om een goed spel te maken in korte tijd voor een habbekrats.

Gelukkig gaat het niet altijd verkeerd. Er zijn spellen die goed uit de verf komen, zoals Goldeneye 007 of de Batman: Arkham spellenserie. Dat is het resultaat van een goede ontwikkelaar die met een filmlicentie aan de slag gaat voor een goed budget zonder dat ze moeten haasten. Deze uitzonderingen bevestigen de regel.

Wanneer je geen filmlicentie hebt, maak je niet automatisch een goed spel. Een ontwikkelaar met een goed budget en ruim de tijd kan nog een spel maken dat echt bagger is.

Nu is gelukkig het dieptepunt van licentiespellen voorbij. De tijd waarin jaarlijks tientallen van deze prutspellen uitkwamen is geweest. We houden nog steeds ons hart vast bij elke aankondiging van een spel gebaseerd op een film. Laten we hopen dat de vloed van dit soort slechte spellen nooit meer terugkomt.