Vandaag nam filmfestival Cannes de beslissing: alle films die in de competitie van een van de bekendste festivals ter wereld meedoen, móeten per se worden gedistribueerd naar Franse bioscopen. Toch wel vreemd, zo’n regel. Ik zou denken dat het zonder die regels ook wel zou gebeuren. “Meegedaan aan de Cannes competitie” verkoopt zichzelf, zou ik zeggen. Maar Netflix denkt daar toch anders over.

Ondertussen is de wereld bekend met het fenomeen Netflix Originals. Het is zowat een kwaliteitscertificaat voor een serie. House of Cards, Orange is the New Black, maar ook Daredevil en Stranger Things – allemaal fantastische titels onder deze titel. Maar sinds 2015 heeft Netflix naast series, komediespecials en realityshows, ook zijn ‘eigen’ films. De filmdeal met Adam Sandler levert ze ieder jaar een paar enorm goedbekeken onzin op.

Maar steeds vaker kopen ze steengoede films op. Met filmmakers maken ze afspraken om hun film exclusief naar het platform te brengen. Dit betekent geen of een hele kleine bioscooprelease. Wanneer filmmakers zo’n deal afwijzen, worden ze op een zwarte lijst van Netflix (of beter: rode lijst) gezet. Een plekje op de lijst betekent dat ze niet welkom zijn. Andere distributeurs willen de film dan ook niet. Zij houden bij aankopen al sterk rekening met VOD diensten. Uiteindelijk verdienen ze daar het meest aan.

Wat Netflix met zijn exclusieve films doet, is lekker voor zichzelf houden. Als je geluk hebt, heb je films als Sand Castle en Okja op een festival bekeken. Anders heb je vette pech – ze belanden namelijk nauwelijks in de bioscoop, laat staan in Nederland.

Zelf heb ik daar wel redelijk vrede mee. Thuis is film kijken nu eenmaal stukken goedkoper. De prijs van een Netflix abonnement vs. een Pathé Unlimited abonnement verschillen nogal. En je moet daarvoor het huis uit.

Dus ik dacht; ik vraag het eens aan andere mensen. Op een aantal Facebook pagina’s met film- en seriefans stelde ik de vraag of ze hun Netflix Originals ook in de bioscoop zouden willen bekijken. De Film en Serie groep Benelux, de Serie en FilmVerslinders en mijn eigen met Noah opgerichte groep FilmDiscussie.

Maar ik merk dat de Netflixkijkers er niet echt op zitten te wachten. Thuis tv kijken vinden ze eigenlijk wel prima. Ideaal dat je de film gelijk kan zien, zonder te hoeven wachten voordat die uit de bios is. We kunnen niet allemaal steeds een bioscoopkaartje betalen. Helemaal prima als je een thuisbioscoop van “3×2 meter” hebt. Zo’n Original is af en toe leuk om in je lokale bioscoop te bekijken, maar systematisch missen we het niet.

Als laatste wil ik nog even de vergelijking met de tv-film maken. Bij de opkomst van televisie in het midden van de vorige eeuw, lieten televisiestations al films maken voor op tv. De Netflix Originals zou je in hetzelfde straatje kunnen zetten. Ik denk alleen dat dat onterecht is. Die telefilms hebben misschien wel dezelfde inhoud als een Sandlerfilm, ze kopen daarnaast ook consequent goede titels aan.

Als de aankoop van festivalfilms je niet al overtuigen, dan misschien de volgende deal wel. De oude, klassieke en consequent goede filmmaker Martin Scorsese gaat nu namelijk ook een film voor Netflix maken, met een budget van 100 miljoen dollar(!!). Ik denk niet dat je dit een telefilm kunt noemen. Alhoewel The Irishman – zoals de film heet – kort in de bios komt, zal dat waarschijnlijk niet in Nederland zijn.

Waar Netflix van de ingekochte films en series op het oude Videoland lijkt (de videotheek bedoel ik dan) – constant wisselend van aanbod, grote diversiteit – lijken de Originals meer op je blu-ray plank: een digitale collectie vol vaste titels. Zoveel dat je door de bomen het bos niet meer ziet.

Netflix heeft trouwens later ook gereageerd op de beslissing van Cannes. Ze zijn niet heel blij.