Na het zien van de finale van Westworld, de gloednieuwe HBO serie met een enorm budget, begon ik te twijfelen. Aan de ene kant vond ik het concept erg tof en wist het eerste seizoen op effectieve wijze de wereld te introduceren met een boeiende verhaallijn. Maar later werd het wat veel om bij te houden.

Spoilervrij 🙂

Eerder dit jaar maakte ik een lijstje van de series die ik dit seizoen wilde gaan kijken. Het meest keek ik uit naar Westworld, een dramaserie van onder andere Jonathan Nolan, die is geïnspireerd is door de gelijknamige film uit 1973. Tot dusver had ik nooit over de film gehoord, maar sindsdien verlangde ik Westworld (1973) te bekijken, maar om seriespoilers te vermijden heb ik daar nog maar even mee gewacht.

Het eerste seizoen begon gelukkig zo intrigerend en mysterieus als ik had gehoopt. Het leek op de vage sfeer uit de serie Humans. Naar elke aflevering keek ik uit en verlangde ernaar gelijk naar de volgende. Het had veel weg van Jonathan’s eerdere werk, zoals het tempo van The Dark Knight (2008), ook door hem geschreven. Het verhaal was tof, niet altijd even duidelijk, maar het gave concept en fantastische acteerwerk waren een blijvertje.

Op mijn Twitter volg ik een heleboel websites die schrijven over films, series en games, de onderwerpen die ik op mijn website ook bespreek. Specifiek had ik de berichten over Westworld genegeerd en niet gelezen om zelf een beeld van de serie te krijgen. Daarom schrok ik ook toen ik hoorde over de vele theorieën die over de serie bestonden en hoeveel daarvan juist was.

Per ongeluk las ik een theorie en het begon me nog meer te intrigeren. En tegelijkertijd werd het nog onduidelijker. Deze theorie, die ik om spoilers niet verder zal specificeren, las ik na aflevering acht en werd in dit artikel bevestigd door de makers. In mijn hoofd begon ik de serie te zien vanuit dat perspectief.

Doordat ik wist dat deze theorie klopte, was voor mij het einde van de negende aflevering geen verrassing. Het is alsof ik de plot van de film al had gelezen, voor ik hem zelf ging kijken. Het maakte de eerste ervaring een stuk minder leuk. Ik had niet gedacht dat één theorie dit kon bewerkstelligen.

Door de enorme hoeveelheid mensen die de serie kijken, leeft de serie in zoveel hoofden en komt het zelfs terug in het dagelijkse leven. Theorieën worden in de huiskamer bedacht, op kantoor besproken, tijdens het douchen gerealiseerd. De populariteit van de serie en de hoeveelheid theorieën hebben voor mij het uiteindelijk minder tof gemaakt.

Begrijp me niet verkeerd; Westworld blijft een vette serie met fantastisch acteerwerk, heerlijk concept en voornamelijk een interessant thema en ik kan niet wachten tot seizoen 2 in 2018. De plottwist maakte het alleen zo ingewikkeld dat ik video’s moest kijken om het helemaal te vatten. En dat is wel een beetje irritant 🙂

Wel begrijpelijk dat Jonathan ook Memento (2000) heeft geschreven.