Weet je wat ik het leukste aan een filmpersvoorstelling vindt? Dat ik gratis naar de bioscoop kan! Het is dan erg tof als je er helemaal met de film kunt meeleven. Als toekomstige scenarioschrijver herken ik de volledige toewijding aan en afzondering door het maken van een verhaal. En dat begon al heel vroeg.

Van jongs af aan is het mijn droom om filmregisseur te worden. Op mijn elfde verjaardag kreeg ik mijn eigen videocamera om dit te verwezenlijken. Sinds die dag heb ik meerdere (enorm slechte) films geregisseerd en honderden video’s geproduceerd met lengtes van een halve minuut tot anderhalf uur. De meesten bedacht op locatie, door de acteurs zelf, anderen uitgeschreven in boekvorm of in de montage pas vorm gegeven.

Op mijn twaalfde had ik zelfs een schrift met complete, ongeloofwaardige en lachwekkend slechte verhalen, bedacht om ooit blockbusterfilms van te maken.Het leuke is dan ook dat ik deze nog heb. Zie hier een vreselijk voorbeeld.

De droom van filmregisseur viel in duigen. De medespelers waren op, ik wilde het te professioneel aanpakken en bleef op mijn computer oud materiaal monteren. Toch bleef de droom bestaan. Toen ik steeds meer films begon te kijken, raakte ik geïnteresseerd in de onderlinge narratief van al deze beelden: scenario’s. Ik kocht er een boek over en wilde zelf ook scripts gaan schrijven. Met de aankoop van een enorm prikbord als gevolg.

Op het moment van schrijven is die gevuld met indexkaarten vol scènebeschrijvingen, verhaalideeën, dialoogsuggesties en actiesequenties en zit mijn hoofd regelmatig in de wolken. Allemaal om een zo goed mogelijk verhaal te construeren die ik daarna ga schrijven. En obsessie die ik herkende in de personages van Genius (2016), een film die ik al een tijdje terug heb gezien.

De film gaat over een goede eindredacteur die een briljante romanschrijver ontmoet. Aan zijn boek moet nog wel wat dingen aangepast worden. Hiermee zijn ze dag en nacht bezig, waardoor ze grip verliezen op de realiteit, vergeten waar ze voor leven en van wie ze houden. Deze twee zijn in dit proces diep met elkaar verbonden. Er ontstaat een vriendschap die het boek overstijgt.

Mijn nieuwste boek over scenarioschrijven Save The Cat! inspireerde me om realistisch na te gaan denken over scenarioschrijven en hoe ik dit moet aanpakken, zoals de eindredacteur in Genius (2016) dit deed. Dat zijn boek uit is gekomen is grotendeels aan hem te danken.

Door Save The Cat! begon ik opnieuw te geloven in mijn droom. Binnenkort sta ik gewoon net als Dick Maas voor een zaal vol mensen om trots mijn eigen indiefilm te presenteren. Of een blockbuster, dat mag natuurlijk ook. Maar eerst mijn studie Journalistiek afronden!