“Oh, the weather outside is frightful,
But the fire is so delightful.
And since we’ve got no place to go,
Let It Snow! Let It Snow! Let It Snow!”
Tot op de dag van vandaag heb ik nog niet de Ghostbustersfilms gezien, waar ik mij eigenlijk voor schaam. Wel heb ik erg genoten van Bill Murray in de klassieker Groundhog Day (1993). Hij blijft nog na al die jaren leuk om te zien in modernere films, zoals The Monuments Men (2014)
Maar hij is terug voor een kerstspecial op Netflix. In A Very Murray Christmas speelt Murray zichzelf die helemaal alleen de kerst moet doorbrengen, terwijl hij ook nog een live uitzending moet maken. In deze uitzending moet hij kerstliedjes zingen.
Het verhaal is tijdens dit uurtje kerst best dun. Het tempo is heel laag, want Bill wordt ook een dagje ouder. Ook lijkt het alsof hij depressief is geworden, samen met de rest van het verhaal. Het gaat eigenlijk over dat bij kerst alles misgaat, maar het toch weer goed komt.
Maar dan nog is het complete verhaal een slechte reden om nummers te gaan zingen. Het is best knap dat ze zoveel kerstliedjes in het verhaal konden verwerken, maar na nummer vijf was ik er wel klaar mee. Met moeite keek ik het zinguurtje door.
Al zit het sfeertje er lekker in. Typisch kerst: depressieve mensen, vrolijke mensen, overal koud, kaarsjes, gezelligheid, kerstliedjes. A Very Murray Christmas bevat al deze elementen. Bill Murray is alleen zo depressief dat zijn grapjes helemaal niet grappig zijn. Alsof zijn humor zo koud is als het winterweer.
Ook bevat de speciale kerstaflevering van Netflix een paar bekende gezichten. Wat acteurs laten hun zangkunsten en humor ook horen, maar voegen niks toe aan de special. Met domme excuses worden ze de aflevering ingebracht.
Hoewel A Very Murray Christmas het lekkere kerstsfeertje te pakken heeft, zorgt de gefaalde humor en het constante zingen (plus de slechte excuses die ermee gepaard gaan) voor een saai uurtje. Beter haal je Home Alone maar uit de kast (of van Netflix) voor goed vermaak tijdens deze gezellige feestdagen.
Wilco Born 
2 gedachtes over “Kerst met Bill Murray”