Laat ik bij het begin beginnen: Cinderella is een prima Disney-film die de sprookjesachtige wereld van de tijdloze animatieklassieker Assepoester, zoals die in Nederland heette, prachtig tot leven wekt. Alles ademt zo groots, alles ziet er koninklijk mooi uit. De sfeer van deze remake is echt om te genieten. Eenmaal ontwaakt uit deze fijne twee uur durende droom komen er allerlei vragen omhoog. Vooral over een bekende fee.

Dit is een prachtig sprookje over hoe je ook té positief en meegaand kan zijn en wanneer het tijd is om ‘nee’ te zeggen. Als je alles maar mooi en prachtig vindt, heb je geen reden om voor jezelf op te komen. Echte liefde gaat niet om jezelf wegcijferen, maar om wat Ella op het einde van Cinderella doet: na alle narigheid alsnog haar stiefmoeder vergeven en doorgaan met liefhebben.

Verder roept het sprookje zoveel vragen op die in deze remake niet beantwoord worden. Best gek, want ze hadden alle tijd. Niet alleen met de jaren dat dit sprookje wordt verteld; de oorspronkelijke Disney-animatiefilm komt uit 1950 en het verhaal zelf zal wel ouder zijn geweest. Ook duurt deze versie een half uur langer: het origineel 74 minuten en de nieuwe 105 minuten. Onbelangrijke vragen zoals waarom na één ontmoeting de prins zo verliefd is komen wel naar voren – het matige excuus werkt best prima. Het zijn de andere, onbeantwoorde vragen waardoor Cinderella niet overkomt als een emotioneel logisch verhaal.

Vertel mij eens: waarom rent Ella weg na de dans en het lange gesprek? Schaamt ze zich voor wie ze is? Dat kan best, maar dit is niet opgezet in het uur voorafgaand daaraan. Natuurlijk dacht ze dat Kit maar een onbelangrijke leerling was (in deze remake) en komt ze er na die dans achter dat hij eigenlijk een prins is. Kit zegt nog dat het hoe dan ook prima is als ze een boerenmeid of wat dan ook is, en zij lijkt hiernaar te luisteren. Hij zegt het nogmaals vlak voordat ze wegvlucht! Als het feit dat hij prins is de situatie zo verandert, waarom kwam dit dan niet eerder in de film naar voren?

Ja, Ella is relatief terughoudend, hoewel ze dit niet was bij haar moeder of vader. Wanneer ze Kit ontmoet in het bos, zegt ze niet eens haar naam. Waarom? Geen idee. Ze schaamt zich nergens voor, toch? Als ze het echt naar vindt dat ze alleen maar schoonmaakt en zowat een dienstmeid is, waarom wordt dit niet expliciet duidelijk? Ze is toch ook niet verlegen? De actrice Lily James speelt het als overmatige bescheidenheid, vergelijkbaar met hoe ze ook te aardig is voor haar schoonmoeder, enkel om haar blij te houden ofzo. Allemaal omdat haar moeder dit meegaf toen ze overleed.

Nu waren die vragen nog maar het begin. De echte vragen komen omhoog vanaf de introductie van de fee. Waarom ze kan bestaan en waarom ze zo laat en uit het niets het verhaal binnenstormt zijn niet de vragen waar ik het over heb. Iedere film vraagt redelijkerwijs een paar sprongen van je fantasie om het verhaal mogelijk te maken. Het maakt niks uit dat ze enkel buiten kijken, terwijl er binnen ook allerlei spullen zijn die ze kunnen omtoveren tot koetsmateriaal. Alleen: waar komen de glazen muiltjes vandaan? Dat is het enige wat uit niets wordt getoverd. Niet bepaald consistent met de regels van de fee van daarvoor. Typisch dat dát dan ook het enige is wat na middernacht blijft bestaan. (Waarom? Geen idee.)

De fee helpt Ella omdat ze zelfs aardig is voor een boomachtige vreemde vrouw uit de tuin, terwijl ze zelf aan het instorten is. Als die fee zo aardig is, waarom krijgt Ella dan maar tot middernacht de tijd met haar betovering? Serieus, dat is gewoon gemeen! Ze lijkt totaal niet beperkingen in haar kracht te hebben. Het vervelende is dat de film Cinderella doet alsof de vraag niet eens bestaat. De fee checkt wél even bij Ella of tot 12 uur prima is. Zij zegt doodleuk: “Ja hoor, dat moet ik wel redden.” De beste verklaring is dat Ella dat zegt omdat ze aardig wil overkomen of overweldigd is door het hele tovergebeuren. Of misschien wel dat ze bang is dat de fee niet zo positief reageert wanneer ze een uur of drie langer vraagt. Dat ze haar dan in een kikker verandert. Klinkt als een leuke scène.

Laten we de fee de voordeel van de twijfel geven en zeggen dat het allemaal haar plan is. Eigenlijk keek ze de hele tijd toe, wist ze dat op deze manier de twee met elkaar zouden trouwen en ze zo écht lang en gelukkig zouden leven. Beetje jammer dat ze daar niet vanaf het begin transparant of hinterig over is, maar goed. Alleen impliceert de film dit soort theorieën niet. Kijk maar eens naar de vernietigende wijze waarop de fee haar toverkracht gebruikt. Ze heeft zoveel voortschrijdend inzicht dat ze binnen in een glazen tuinhuis een pompoen tot een koets vergroot, waardoor het huis uit elkaar spat. Natuurlijk heeft deze film geen uitleg voor dit alles. Hoe kan dat alleen bij zo’n oud, geliefd en bekend sprookje? Hebben ze dit soort vragen nooit gehad? Waren ze bang voor een backlash? Heel jammer.

Cate Blanchett is perfect als stiefmoeder. Haar aanwezigheid laat goed het verschil zien hoe je met verdriet om kan gaan. Zij in negatieve, verbitterde zin, Ella’s vader in positieve, liefdevolle zin. Dit is niet het verhaal van de stiefmoeder, wat bij Sneeuwwitjes remake Maleficent wel het geval is. De pijn van de stiefmoeder is in Cinderella de goed te begrijpen impliciete motivator van deze terrorvrouw.

Ook mis ik in deze remake de stukken film die richting horror gaan. Juist in de oorspronkelijke Disney-animatiefilms zie je dit heel goed. Daar zie je de bad guy vanuit een lage hoek, gecombineerd met bliksem, regen en een onheilspellende lach. Gelijk komt de duistere kant van de sprookjeswereld helder in beeld. Gelijk is het duidelijk wat er voor de helden op het spel staat. In Cinderella zijn alle beelden mooi en zoet, zelfs in de duisternis.

Oh en ik wist niet dat Assepoesters naam letterlijk sloeg op as lol.