In het verre Brabant heb ik met een aardige gozer afgesproken: Stefan van den Bosch. Leeftijdgenoot – hij is net als ik 22 jaar oud – en ook droomgenoot. Twee jongens met blonde haren die zo op elkaar lijken. Dat moet toch wel een soort paradox veroorzaken? “De ambitie die ik heb, is om filmregisseur te worden,” vertelt Stefan.

“Wat ik het liefst doe, is films maken met een sociaal of maatschappelijk thema, die dus naast amusement – dat is film natuurlijk ook gewoon – mensen aan het denken kan zetten.” Hij ziet er zeker uit. Zelfs als de kans om het te halen niet groot is. Een eigen bedrijf beginnen, of later afwasser worden: dat zijn dromen die je even kunt waarmaken. Op de Nederlandse Filmacademie melden zich jaarlijks 135 aspirant fictieregisseurs aan. Vijf(!) daarvan worden toegelaten. Hierdoor – en dat vier jaar voltijd studie nauwelijks te combineren is met andere projecten – gaat hij dáár niet studeren. “Een jaar Amsterdam Film School heb ik in de planning staan. Hopelijk januari aankomend jaar, maar wellicht later.”

Patreon

Een filmopleiding is duur. Het leven als afgestudeerde gaat ook niet makkelijker worden. “Als creatieve freelancer is het moeilijk om een inkomen te genereren.” Er is een oplossing: Patreon. Net als Kickstarter is het een platform om te crowdfunden. Iedereen kan zelf weten hoeveel geld die geeft. Patreon is alleen een maandelijks abonnement. “Veel mensen zijn overtuigd dat je dit platform pas moet gebruiken als je al een groep fans hebt. Die heb ik niet.”

Het was een goede vriend van hem die suggereerde om naar dat platform te kijken. “Ik kende het daarvoor niet, echt nooit van gehoord.” Hij gelooft wel in de kracht van het platform, ondanks het gebrek aan succesverhalen in Nederland. Een paar maanden bereidde hij de lancering van zijn persoonlijke Patreon-profiel voor met een compleet campagneplan. “Dat was min of meer wel een vereiste. Anders begin je helemaal nergens. Buiten je vrienden dan.” Ondertussen is zijn pagina live met een video (zie hieronder), uitlegteksten en een persbericht dat in mijn mailbox verscheen. Tot nu toe hebben twee mensen gedoneerd.

Voor dit plan vroeg hij feedback op de bekende Facebookgroep Young Creators. Als een van de moderators en een frequente organisator van meet-ups met medefreelancers, postte hij zijn grootse idee. Feedback kreeg hij zeker: ‘Je hebt toch geen geld nodig voor pen en papier om scenario’s en storyboards te maken? Ik vind het vreemd dat iemand die al zo lang een passie heeft voor films zelf niet de tools heeft aangeschaft om z’n passie uit te voeren.’ Stefan: “Soms ging de kritiek best ver. Het bracht me toen wel aan het twijfelen.” Op de laatste reactie heeft hij niet meer gereageerd: ‘Mag ik vragen wat je tot nu toe hebt bereikt?’

---

Stefan’s favoriete films

• Flodder (1986)
• Kill Bill: Vol. 1 & Vol. 2 (2003/2004)
• Brimstone (2016)
• Tonio (2016)
• Pirates of the Caribbean: The Curse of the Black Pearl (2003)

---

Filmliefde

We zitten met onze cappuccino’s in het gloednieuwe cultuurcentrum van Dongen, een klein dorpje in het zuiden tussen de drukke steden. Hier is hij opgegroeid. Aangeschoten Amsterdammers zouden dit gebied lachend ‘de provincie’ of ‘het platteland’ noemen. Zijn filmliefde komt hier vandaan. Zijn opa bracht hem op zijn dertiende langs een filmtheater. “Dat was een megazaal. 500 stoelen, een grote projector en gigantisch doek. Ik was meteen verkocht.”

“Al lange tijd wil ik naar Utrecht verhuizen voor werk en studie.” Hij is freelance filmprogrammeur, ook een lastige, kleine wereld met een laag budget en weinig vraag. De afgelopen twee jaar deed hij als producent en teamleider mee met het 48Hours project in Amsterdam en Utrecht. “Dat was voor mij de bevestiging dat dit is wat ik leuk vind en wat ik wil doen.” Op zijn LinkedIn-pagina beveelt een van zijn teamleden hem aan: ‘Hij heeft ons team op professionele wijze aangestuurd en het weekend doorgeloodst.’ En dat zonder opleiding. “Mijn laatste studie was Verkoopspecialist Detailhandel. Die heb ik niet afgerond.”

Reflectie

Elf jaar was ik zelf toen ik begon met films maken. De eerste films die ik maakte waren niet om aan te zien. Lang negeerde ik mijn roeping en ondertussen switchte ik van opleiding Informatica naar Journalistiek. In de afgelopen elf jaar heb ik honderden video’s bedacht, opgenomen en gemonteerd. Misschien zijn er tien goed. Misschien wel geen een.

In de Young Creators Facebook-groep zie je goed wat voor plannen Stefan had en die helaas niet werkelijkheid werden. Op 10 januari vorig jaar schreef hij enthousiast: “In 2017 ga ik mijn droom waarmaken: een bioscoopfilm maken!” De experimentele documentaire zou worden gecrowdfund via CineCrowd en moest 80.000 euro ophalen, hoorden we mei dat jaar voor het laatst. De film draaide om een proefpersoon die 30 dagen lang enkel op water en brood zou leven, om te kijken wat het met je lichaam doet. De proefpersoon is alleen nooit gevonden.

---

Mijn favoriete films

• Star Wars (1977)
• Back to the Future (1985)
• Raiders of the Lost Ark (1981)
• The Empire Strikes Back (1980)
• The Matrix (1999)

---

Tegenwoordig maakt iedereen filmpjes. Iedere minuut wordt er op YouTube 400 uur aan nieuwe video’s geüpload. In principe kan iedereen regisseur zijn en met zijn mobiel films maken. Sean Baker (Tangerine) en Steven Soderbergh (Unsane) lieten dit al fantastisch zien. Als zij dat al kunnen, waarom ik niet? Heb je als regisseur nog een opleiding nodig? Ik zou het niet weten.

Ik kwam naar Brabant om met Stefan te praten en mijzelf te spiegelen. Als leeftijdsgenoten onder elkaar, kijken hoe ver we zijn. We willen zo graag films maken, maar doen het maar niet. Het is een frustratie om mijzelf, die hij ook wel zal voelen. Waarom heb ik zoveel passie om films te maken, maar krijg ik er geen een van de grond?  Zoals Stefan het zelf zegt: “Ik heb weinig te verliezen, dus kan ik er net zo goed voor gaan.” Nu nog dat geduldig vasthouden en doorzetten. “Ja, waarom niet? Niet geschoten is altijd mis.”