Wagen aan de recensie deed ik de afgelopen tijd niet meer, al is het af te wijken van al die andere bloggers op filmblogs.nl. Toch keer ik terug om mainstream, conservatieve films en series te recenseren. Als eerste: kan ik de nieuwe Marvel-film Black Panther aanraden?

Marvel-formule

Laat Marvel Studios nu van die typische, heerlijke films maken waar de wereld keer op keer naar smacht. Het zijn echt moderne blockbusters waar niet alleen stripboeklezers fan van zijn. Superhelden vechten elkaar op het grote scherm. Actie, avontuur, spanning en hier en daar een droge opmerking. Pure entertainment en daarom helemaal voor mij.

Inhalen van de Marvel-films in dit universum met Iron Man en Captain America is gekkenwerk. Het zijn er achttien films en het aantal loopt gestaag op. Nog geen een is tot dusver echt geflopt.

Niet heel gek dat Superman, Batman en Wonder Woman uit de DC stripboeken hetzelfde proberen. Wonder Woman kwam vorig jaar voor het eerst dichtbij het Marvel-succes, maar een film later – Justice League – was niet meer dan een mislukte poging.

Maar ook andere filmseries proberen deze magische Marvel-formule uit. Volgens Universal, achter het wat mislukte Tom Cruise-avontuur The Mummy, is het zo makkelijk als een intro in je film plakken en hopen dat fans warm worden voor de aankomende vervolgen. Maar ja, dat probeerden dezelfde makers ook al onsuccesvol in Dracula Untold. Of was het nu I, Frankenstein?

Hoe Marvel het heeft geflikt, is met geduld. Langzaam maar zeker bouwden ze vijf films lang naar een team-up (The Avengers) en gingen zo verder. Toch is het bizar dat we erdoor in een wereld terecht zijn gekomen waarin een superheldenfilm een spionagethriller (het briljante Captain America: The Winter Soldier) of een hilarische komedie (Thor: Ragnarok vorig jaar) kan zijn. En mensen gaan er blindelings heen.

Black Panther

De eerste superheld die Marvel dit jaar uitlicht is Black Panther, de Afrikaanse koning, geïntroduceerd in Captain America: Civil War. Dit keer gaan we naar zijn land, het futuristische Wakanda, om een hele andere Marvel-film te zien.

In Black Panther volgen we het verhaal van T’Challa, die als erfgenaam gekroond moet worden om eindelijk het land te regeren. Alleen krijgt hij het zwaar te verduren door een onverwachte concurrent.

Wat zo vreemd en gek voelt, is dat je niet naar een superheldenfilm zit te kijken. Natuurlijk, dat pak van die T’Challa kan echt een hele hoop heldhaftige dingen, maar daar ligt de focus niet op. Wanneer je de trailers kijkt, krijg je een goed idee wat de film is. Eentje die draait om tradities van het volk en de strijd om de troon.

Het vetste gedeelte van Black Panther vond ik de gedeeltes buiten Wakanda. Daar krijgen we een soort zwarte James Bond-film, waarin onze superheld met een net pak aan de dieven achtervolgt.

Vanaf het eerste moment leefde ik mee met de personages en wilde ik me verdiepen in de geschiedenis van dat verborgen land. Toch is het zo’n film die ik lastig kan tippen. Een Afrikaans koningsdrama is nu niet helemaal mijn cup-of-tea.

Black Panther zit wel erg goed in elkaar als drama en actiefilm. Toch ben ik benieuwd of zo’n film ooit was gekomen zonder zo’n Marvel-formule. Ik hou van de diversiteit binnen het superheldenuniversum dat ze hebben neergezet. Als je Marvel a la Iron Man verwacht, denk ik dat je hier teleurgesteld uit gaat komen. Om die reden geef ik het toch een gemixte drie sterren.

★★★