Met mijn muntje in de hand zwaai ik naar de barmevrouw. “Een biertje, graag.” Geduldig wacht ik tot de koude alcohol naar mij wordt gebracht. Op de bar zet ze het glas neer. Ik neem een grote slok. Om me heen worden er miniloempia’s uitgedeeld. Hoewel ik nog maar net lekkere Smullersfrietjes van het station achter mijn kiezen heb, probeer ik er graag eentje. Het leven is goed.

Ik ben in Kriterion, een gezellige bioscoop ergens in Amsterdam. Hier was ik nog niet eerder geweest, als een van de weinigen. Dat werd pijnlijk duidelijk toen ik heel vriendelijk een vrouw wees naar de toiletten: “Dat weet ik al!” Vanavond is de opening van de tiende editie van CinemAsia, een filmfestival van… inderdaad, Aziatische films. In mijn mailbox ontving ik een uitnodiging; meer excuus voor een reisje naar de hoofdstad had ik niet nodig.

Bij binnenkomst is het meteen duidelijk dat ik op de goede locatie ben. Niet door de grote poster op het raam, maar de hogere concentratie Aziaten naast de drinkende studenten binnen valt meteen op. Ik krijg een muntje. Een pils later openen de deuren naar Zaal 1. Een grote rij ontstaat, die met slakkengang vooruit gaat. Bij de controle blijk ik het verkeerde kaartje te hebben gekregen; mocht ik mooi weer achteraan sluiten.

We nemen plaats in de lekkere stoelen. Het podium is gevuld met instrumenten. Zullen die voor het scherm blijven staan? Wordt dan lastig filmkijken. Gelukkig stapt een groep mensen op het podium om ze weg te halen. Maar eerst spelen ze mooie muziek, begeleid met stills; stilstaande beelden uit de films die de afgelopen tien jaar op het festival waren. Ik ken er geen een. Oeps.

Na een aantal korte humoristische introducties van onder andere de festivaldirecteur start Mad World (2016), een Aziatische film over bipolar disorder, een stoornis waar ik nog niet zoveel over wist. De film is niet bijzonder indrukwekkend, het was wel redelijk interessant. Mijn bondige recensie van Mad World lees je hier, een uitgebreidere recensie van Gert Verbeek waar ik me erg in kan vinden is hier.

Een korte Q&A met de producer later lopen we de zaal uit. We krijgen een flesje mee. Weer bier. Heerlijk. Het is druk. Iedereen praat enthousiast na over de film. Met een biertje in de hand kijk ik terug op de avond. Volgend jaar wil ik best wel weer uitgenodigd worden. Filmpje kijken in Amsterdam. Alchol erbij. Het leven is goed.