John Wick 2 (2017) is vanaf deze week in de bioscoop te zien. Om mijn geheugen op te frissen keek ik het eerste deel nog eens. Ook heb ik het vervolg al mogen zien. Benieuwd naar wat ik ervan vond? Lees snel verder.
John Wick: Stylistisch actiespektakel
De ochtend voor de persvoorstelling van John Wick 2 (2017) zet ik de film nog maar eens aan. John Wick (2014), de actiefilm met Keanu Reeves in de hoofdrol, had ik destijds wel bekeken, maar erg veel indruk maakte het niet. Tijd voor een opfrisbeurt.
John Wick is een gepensioneerde hitman. Zijn vrouw is net overleden. Het laatste wat hij van haar krijgt is een hond. Wanneer de zoon van zijn oude werkgever in zijn huis inbreekt om zijn auto te jatten en zijn hond vermoorden, neemt John een besluit: hij is weer terug.
En hoe! John Wick is lekker kleinschalig, simpel geconstrueerde film met een revengeverhaal en het werkt. Hij doodt iedereen op weg naar de hoogste rangen, in fantastische stijl. Zijn prachtige pak illustreert al zijn indrukwekkende en beheerste gevechten, die kristalhelder in beeld zijn gebracht en geweldig zijn gechoreografeerd. Zoiets heb ik al lang niet meer gezien.
Het verhaal klinkt belachelijk. Wie gaat nu iedereen vermoorden om een dom beest. Maar de actie compenseert deze simplistische motivatie. Het exploratieve aspect van de film moet niet worden vergeten. Als kijker kom je op nieuwe hitman hangplekken waar hij bekend is, in aanraking met mensen die hij al jaren kende. Of ze vriendschappelijk zijn weet je nooit zeker, beleefd zijn ze altijd. John Wick is een heerlijke actiefilm en een aanrader!
88/100
John Wick 2: Is John’s hond wéér dood?
Volgens de regels van de 21e eeuw moeten succesvolle films verplicht een remake, reboot, sequel of prequel krijgen. Waarom? Omdat er geld moet worden verdient. En het liefst zoveel mogelijk. Ook de verrassende hit John Wick (2014) moest een vervolg krijgen. Ik keek er zelfs wel naar uit.
In de eerste minuten leken mijn verwachtingen te zijn uitgekomen. John Wick 2 (2017) is weer in dezelfde fantastische stijl gemaakt en zit weer vol indrukwekkende stunts, allemaal net iets groter opgezet.
Maar niet veel later brak er iets in mij. Het echte verhaal van de film werd geïntroduceerd en ik vond het vreselijk. John Wick was na het vorige deel weer met pensioen gegaan, al geloofde ik daar helemaal niks van. Hij was gestopt om bij zijn vrouw te kunnen zijn en had na het hondincident geen reden meer om niks te blijven doen.
Vervolgens komt de film met de meest cliché redenen waarom hij zogenaamd terug moet naar de hitmanwereld. “Je hebt nog iets van me tegoed.” Als echte badass zegt hij dan ook: “Fuck you”, maar na een vreselijke gebeurtenis – met of zonder zijn tweede hond – besluit hij ineens dat hij het toch wel heel graag wil doen.
En dat, mensen, dát is de reden dat het verhaal op gang komt. Waarschijnlijk klink ik een beetje hypocriet; alsof in deel 1 de motivatie goed was. Die was tenminste vanuit een oprecht gevoel, in plaats van zoiets geforceerd. Het is net alsof John freaking Wick zich bang laat maken door een enkelband.
John Wick 2 neemt je wel heel erg vaak mee naar dezelfde plekken uit de vorige film, waardoor het gevoel van exploratie helemaal verdwijnt. John krijgt zelfs als een soort James Bond van Q een pak aangereikt dat kogel bestendig is, waardoor de enige kwetsbaarheid van de man verloren gaat.
Ja, ik ben nog steeds enorm onder de indruk van de vette gevechten, enkele zelfs beter dan in het origineel, maar het heeft niet meer die emotionele en exploratieve basis waar ik van hield. Maar het kan ook aan mij liggen.
Wilco Born 
Tsja, de reden was misschien teleurstellend, maar de film trakteerde weer op heel veel heerlijke actie en veel humor. Heb er zelf wel heel erg van kunnen genieten.
LikeLike