Eerlijk gezegd wist ik maar weinig over de film voor ik hem ging zien. Ik wist dat het een Franse biopic was uit dit jaar en dat die The Odyssey (2016) heette (eigenlijk heet die l’Odyssée, maar dat kan ik dan weer niet uitschrijven, laat staan uitspreken). Het bleek over duiken te gaan en een belangrijke boodschap te hebben.

Deze film bekeek ik tijdens een persvoorstelling in het Ketelhuis! Hier was ik nog niet geweest. Ik besloot weer eens te gaan vloggen.

De recensie gaat door onder de video.

Als je te diep zinkt

Laat ik bij het begin beginnen. Het is 1949. Jacques-Yves Cousteau heeft een ‘ademmachine’ uitgevonden en waarvoor hij veel geld kreeg en wil duiken en duikfilms gaan maken. Hij koopt een boot, krijgt zelfs een televisiecontract voor een hele rits avonturenfilms die gaan over mensen die de oceaan verkennen. Langzaam verandert hij in een celebrity, een man die alleen geïnteresseerd is in films maken en is vergeten waarom hij dat deed. Zijn zoon ziet hoe de oceaanwereld echt is en wat mensen hebben gedaan, en gaat bij zijn vader weg.

The Odyssey focust zich op de personen. Zo laat de film zien waarin de vrouw van Cousteau verandert door zijn afstandelijkheid, en als Cousteau’s vader overlijdt, komt hij niet omdat zijn agenda te vol zit met televisieafspraken. De film benadrukt heel erg dat het slecht is om jezelf te verliezen ofzo.

Hoe dan ook is het tof om het maken van films te zien, zeker wanneer ze onderwater gaan waar ze prachtige beelden schieten. Veel kleine visjes, een grotere vis, maar ook een spannende scène waar ze een groep haaien filmen.

Spoilers, maar belangrijk om te vermelden: Cousteau en zijn zoon worden activisten die de oceanen en hun vissen willen beschermen. Het wordt een soort propagandafilm om de natuur te beschermen. De twee staan voor grote groepen mensen die allemaal instemmend en bewust gewordend knikken met muziek die zo enorm patriottisch is als de gemiddelde Amerikaan. Natuurlijk krijgen ze stapels brieven en storten mensen massaal geld naar ze. En dan ook nog eens de eindtitel die vertelt dat hij sindsdien alleen nog maar goede dingen voor de wereld heeft gedaan.

Van subtiliteit hebben ze denk ik nog nooit gehoord. Het mag dan best een goede en belangrijke boodschap zijn, als je het er zo dik bovenop legt, geloof ik je niet meer.

Nog even een willekeurige quote: “Je kunt geen dieren vangen en zomaar gebruiken voor je film. Dit is geen Disney!”