Door drukke weken op school heb ik niet zoveel kunnen bloggen. Toch ben ik wel blijven schrijven en ging nog steeds trouw door met film kijken! Gisteren keek ik Little Miss Sunshine (2006) en tikte er een recensie over. Benieuwd naar mijn mening? Lees snel verder!

Maar voor ik met de recensie wil beginnen, wil ik het kort over Letterboxd hebben. Al eerder schreef ik er een blog over. Sinds deze week schrijf ik naast een tweet van 140 tekens ook een recensie van 250 woorden bij iedere film. Deze plaats ik niet allemaal op mijn site. Wel selecteer ik elke week een of meerdere om alsnog te plaatsen en de andere door te linken.

In de toekomst wil ik dit ook gaan doen met televisieseries en -afleveringen. Hiervoor ben ik alleen nog op zoek naar een Letterboxd-achtige website. Heb je suggesties? Laat het mij weten in de reacties!

Van eigenwijs naar familiereis

Wat een film allemaal kan zeggen in begin en einde. Zo introduceert Little Miss Sunshine (2006) eerst ieder persoon afzonderlijk met een kort kijkje in hun leven. Je begint je af te vragen wat deze mensen met elkaar gemeen hebben. Na een paar minuten blijkt dat ze familie van elkaar zijn en ondanks alle verschillen een hele film lang nog met elkaar overweg moeten.

Negenjarige dochter Olivia wint de Little Miss Sunshine van haar eigen staat. Nu moet ze in California strijden voor de landelijke titel. Maar hoe komen ze daar? Met het meest in elkaar stortende Volkswagen busje, wat gelijk een heerlijk metafoor is van de status van de familie zelf. De ondernemende vader, de vrij huiselijke moeder, de zoon die niet praat, de oom die heeft geprobeerd zelfmoord te plegen (Steve Carrell) en de stoere opa: allemaal eigenwijze types die met zijn allen op een kluitje moeten zitten.

De kracht van de film zit in de ontwikkeling van de personages door de letterlijke en figuurlijke reis die ze maken. De scènes spatte vol miscommunicatie, emoties en veel frustraties. Maar dat einde maakte het pas fantastisch. Daar zie je al hun individuele eigenwijsheden samengevoegd tot een hilarische fuck-the-systemdans leiden. Dit is hoe je een familie samenbrengt!