Hoevaak kun je een film kijken, voordat je hem liever uit het raam wil gooien? Ik ging het testen met de originele Jumanji, die ik anderhalf jaar geleden al vier keer keek.

September 2016. Voor een blogonderzoekje keek ik vier dagen achter elkaar Jumanji, een leuke avonturenfilm met Robin Williams uit de jaren ’90. De blog was een succes en de film verdween al snel uit mijn geheugen. Totdat ik een halve maand geleden het idee kreeg voor een vervolgonderzoek.

Ik heb, nu ik dit schrijf, Jumanji in totaal 10 keer gezien en ik ben echt helemaal klaar met die film.

Op 9 juni dit jaar maakte ik het volgende plan.
– Kijk op 1 dag 2x achter elkaar Jumanji
– Kijk de 2 dagen daarna wéér Jumanji
– Kijk 2 weken weer 1x Jumanji

Dit allemaal om het definitieve antwoord te krijgen op de onderzoeksvraag: Hoe beïnvloed het opnieuw kijken van een film de ervaring? In het dagboek hieronder valt het antwoord te concluderen.

---

Voor het kijken

Lief dagboek,

Volgens mij ben ik gek geworden. Zelfs na vier keer Jumanji te hebben gezien, kan ik er geen genoeg van krijgen. Voor ik de film weer zes keer aanzet, waaronder twee keer vandaag: Wat weet ik nog van de film?

De film opent met een de jonge versie van Robin Williams, die zijn vader opzoekt in de schoenenfabriek. Hij wil het bordspel ‘Jumanji’ aan hem laten zien?? Vader stuurt zijn zoon naar huis. Thuis opent hij het spel en wordt op een of andere manier in het spel gezogen.

We springen vooruit. Een nieuwe familie met de jonge Kristen Dunst bekijkt hetzelfde, nu vervallen, huis. Zij vinden het speelbord en spelen ook. Monsters en vreemde mensen komen uit het spel. Robin Williams verschijnt ineens uit de jungle en moeder beleeft avonturen in de supermarkt. De film eindigt met dat ze het spel winnen en Robin Williams is ineens weer jong.

Hoeveel had ik goed? [De grote lijn was best goed voorspeld]

---

Dag 1

Lief dagboek,

Wat een fantastische film blijft Jumanji. Ik zie dezelfde beelden als die kijkbeurten in 2016 en voel me daardoor verbonden aan die tijd. Ondanks dat de loop van het verhaal vertrouwt aanvoelt, sleept het verhaal je nog steeds mee. Zo’n herkijk verrijkt je ervaring. Het maakt niet uit hoe vaak je hem zag voor de ervaring, maar wel voor je waardering. Nostalgie heeft duidelijk invloed. Vijf sterren!

Lees hier mijn recensie

---

Een keer teveel

Lief dagboek,

Is het aan te raden een film twee keer achter elkaar te kijken? Nee. Alles zit zo helder op je netvlies, dat je geen aandacht geeft aan wat je ziet. Wel is de ervaring exact hetzelfde, terwijl je eigenlijk het einde nog vers in je hoofd hebt. Dat vergeet je aan het begin gelijk weer. Deze kijkbeurt kon ik op geen enkele manier waarderen. Twee keer op dezelfde dag is te vaak.

Korte recensie

---

Dag 2

Lief dagboek,

Een film herkijken met anderen is fantastisch. Je ziet alle grappen aankomen en reageert enthousiast naar je kijkgenoten. Je wordt heel bezittelijk: ineens is het jouw kindje geworden en hoop je dat iedereen het tof vindt. Toch vond ik weer nieuwe details. Ik blijf het fantastisch vinden. Aan het begin dacht ik aan vier sterren, het einde bracht me weer naar vijf. Lees ook het achtergrondartikel van The New York Times over Jumanji.

Korte recensie

---

Weer een dag teveel

Lief dagboek,

Lekker thuis Jumanji kijken, dat leek me wel weer leuk. Al snel raakte ik alle concentratie kwijt en werd ik moe van de film. Na een kleine analyse van de opgenomen shots, verdiepte ik me in mijn filmboeken en speelde ik met mijn spiegelreflexcamera. Ondertussen voel ik voor de film geen nostalgie meer en is het een herhalingsoefening. Pfff.

Korte recensie

---

Een nieuw begin

Lief dagboek,

Nu, een week sinds de vorige kijkbeurt, had ik nog steeds geen zin om Jumanji opnieuw te kijken. De film overtuigde mij toch weer tijdens het kijken. Vooral het begin blijft mijn favoriete gedeelte. Ondertussen voelt het wel als huiswerk. Die negatieve tweede kijk van dag 1 heeft nog steeds naweeën. De muziek is fantastisch. Moeten we films gewoon niet te vaak en te snel achter elkaar kijken, willen we er nog een beetje normaal naar kunnen kijken?

 

---

Het einde

Lief dagboek,

De laatste week. Oprecht voel ik me opgelucht dat het voorbij is. Hoe fantastisch die eerste kijkbeurt na anderhalf jaar was, hoe saai het vijf keer later is. De film gaat niet diep genoeg om zo vaak te kijken. Ik was de hele tijd te vinden op mijn mobiel. Wel bedacht ik me dat dit best door het succes van Jurassic Park gemaakt is. De cgi-beesten, horrorelementen en het Spielberg-gevoel komt best met elkaar overeen. Nu zeg ik tabee. Ik ga Jumanji missen als kiespijn.

Korte recensie