Na een korte, complete stop met films kijken ben ik weer terug in da game, met een film van een voor mij nieuwe regisseur. Maar naast Mulholland Drive (2001) heb ik de afgelopen weken een heleboel andere films gekeken. Lees verder om te zien welke.
Meer dan twee weken terug begon ik vol enthousiasme met het recenseren van alle films die ik keek. Dit waren er gemiddeld twee per dag, om op 31 december de 365 films te bereiken. Hiermee ben ik gestopt door (biiijnna) een week geen films te kijken. Gisteren ben ik weer rustig aan begonnen, met deze recensie als resultaat.
Dan was ik wel Informatica blijven studeren
Mulholland Drive (2001), de film die wordt gezien als een van David Lynch’s beste werk, kwam zelfs laatst uit een poll onder filmrecensenten op nummer 1 uit. Dit maakte mij wel benieuwd naar deze mysterieuze film. Met niet meer dan dit beetje info begon ik. Blijkbaar is dit mijn allereerste David Lynch film. Iets wat waarschijnlijk mijn oordeel heeft beïnvloed.
Ik snapte het hele einde van de film gewoon niet. Compleet niet. Ik zat te kijken en te bedenken wat er aan de hand was. In mijn hoofd kreeg ik theorieën over wat er aan de hand was. Ik probeerde linkjes te leggen, begreep dat er iets niet in klopte, maar het ging maar door. En door. En door.
Het begon me te frustreren. Niet op een schreeuwerig, irritant of vervelende manier, maar dat gevoel dat je ergens nét niet bij kunt. Dat moment als klein kind wanneer je net niet bij de koektrommel komt. Dat gevoel dat ik kreeg bij elk Informaticaprobleem op mijn vorige opleiding. Die dagen dat je zo verkouden bent, dat het voelt alsof je niet meer op deze wereld bent.
Dat gevoel, die frustratie, begon ik te krijgen. En eigenlijk vind ik dat wel prima. Zolang het aan het einde maar duidelijk wordt. En dat gebeurde niet.
De hele film lang keek ik geboeid naar mijn televisie. Het was een bijzonder mysterie. Mulholland Drive spookt nog steeds door mijn hoofd. Na wat theorieën gelezen te hebben begin ik het langzaam te begrijpen. De vreemde momenten uit de film, die eerder wat raar waren, beginnen wat logischer te worden.
Toch blies het me niet weg. Ik haat het gewoon wanneer een film niet uitlegt wat het bedoelt. Je hoeft me niet te behandelen als een klein kind, maar als ik niet wil begrijpen wat er gebeurt, was ik wel Informatica blijven studeren.
72/100
Andere recensies deze week:
Je kunt erop klikken!
Complete Unknown (2016) – Soms wil je gewoon opnieuw beginnen
Catwoman (2004) – Halfnaakt vechten omdat het kan
Bonnie and Clyde (1967) – Samen overvallen
Lucy (2014) – De tofste, meest ongeloofwaardige actiefilm ooit
The Great Gatsby (2013) – Creepy stalken is blijkbaar helemaal prima
Adam (2009) – Persoonlijk geraakt door sociale moeilijkheden
Up in the Air (2009) – Lekkere boekverfilming met een verrassende structuur
Flags of our Fathers (2006) – Heldendom onder de loep
Watchmen (2009) – Het universum waarin superhelden niet kunnen boeien
Wild (2014) – Avonturen op de weg van flashbacks
Modern Times (1936) – Reis mee naar de jaren ’30
Flash Gordon (1980) – Het Star Wars van de eighties
Gangs of New York (2002) – Gangs én New York
Wilco Born 
Het ergste van al is dat David Lynch meestal zelf niet snapt waarover het gaat… en dan haak ik ook af. Ik kan je dus helemaal volgen…
LikeGeliked door 1 persoon
Haha briljant. Films maken die je zelf niet snapt, je verzint het gewoon niet xD Fijn dat mijn struggles herkent worden 🙂
LikeGeliked door 1 persoon
Eerder dat alléén Lynch snapt waar het over gaat. Behalve bij z’n laatste film, Inland Empire (naar mijn idee), daar is ‘ie volgens mij écht de weg kwijtgeraakt. Maar Lynch is inderdaad niet voor iedereen en dat is ook niet erg.
LikeGeliked door 2 people
Als ik mijn geheimen zou willen bewaren, schreef ik wel een dagboek. Vreemde kerel xd
LikeLike
Ik kan me je frustratie voorstellen. Dat gevoel had ik zelf ook toen ik Lost Highway voor het eerst in de bioscoop zag. Bij de tweede kijkbeurt viel het kwartje pas.
Het algehele mysterie en de doodlopende paden in Mulholland Dr. maken die film wat mij betreft juist extra fascinerend. Eindelijk een film die niet verloopt volgens voorspelbare, uitgekauwde structuren. Er zitten heel veel scènes in die op eigen kracht zo sterk zijn dat je niet per se de puzzel volledig hoeft op te lossen. Ik heb de film indertijd in de bioscoop ervaren als de verbeelding van een nachtmerrie en nachtmerries verlopen nu eenmaal niet volgens alledaagse logica.
Overigens leuk dat je dit soort films een poging geeft. Misschien was Blue Velvet een betere film geweest om het universum van David Lynch voor het eerst te betreden. Volgens mij begon ik zelf met The Elephant Man, een van zijn meest toegankelijke films. Inland Empire is de extreemste film die hij tot nu toe heeft gemaakt.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik moet zeggen dat het ook echt aanvoelde als een nachtmerrie en ik de film zeker niet als negatief heb ervaren. Het had inderdaad heel erg sterk dat onbegrip en de frustratie van een droom. Bij dit soort films vind ik het erg jammer dat ik ben opgegroeid in een tijdperk waarbij we verwachten dat alles maar wordt aangereikt, bioscopen vol zitten met makkelijke films met vaste structuren. Het was een puzzel die ik zonder overzicht probeerde op te lossen. Deze film ga ik zeker meer waarderen bij mijn tweede kijk. Thanks voor de aanbevelingen, ik ga ze zeker nog kijken. Vond het een toffe ervaring, wat je ook terugziet in mijn eindcijfer 🙂
LikeLike
Briljante film die ik pas na 3/4 keer iets begreep. De puzzel, het mysterieuze, het naargeestige. Nogmaals, briljant! Lost Highway is ook zo’n heerlijke mindfuck.
LikeGeliked door 2 people
Het is bijzonder op een manier die ik niet had verwacht. Lost Highway moet ik dan ook maar eens gaan kijken 🙂
LikeLike
Mulholland Drive vind ik zelf briljant. Staat in m’n top-10 favoriete films ook. Ik snap dat je het einde niet begreep, want dat geldt voor ontzettend veel mensen die ‘em zien. Ikzelf had er ook moeite mee, maar dacht wel ‘halverwege’ te zijn in de grote puzzel. Een theorie die aansloot deed de rest (d.w.z., voor mijn interpretatie). Ik kan het gehele artikel niet meer vinden, maar deze link geeft ook antwoorden: https://www.moviemeter.nl/film/1011/info/2670#4506178 (spoilers included). Een tweede kijkbeurt kan wellicht al wonderen doen daarnaast, hopelijk geef je de film ooit nog die kans.
LikeGeliked door 1 persoon
Zeker geef ik de film nog een kans. Het was ook niet dat ik er niets van begreep, maar meer dat ik graag had gewilt dat ik duidelijkheid kreeg of mijn ideeën klopten. Het kan alleen nog wel een jaartje of langer duren voor ik hem weer aanzet.
LikeGeliked door 1 persoon
Trouwens, als je een film van Lynch wilt zien die zo recht-door-zee is als maar zijn kan (en dus recht tegenover Lost Highway en Mulholland Dr. staat), The Straight Story beveel ik ook van harte aan. Dan zie je een geheel andere kant van deze regisseur;
LikeGeliked door 1 persoon
Het zit ook wel een beetje in de naam van de titel :p Ik zet hem op mijn kijklijst
LikeLike
precies; zou me niets verbazen als Lynch die ook heel bewust zo gekozen heeft;
LikeGeliked door 1 persoon
Deze film was voor mij de reden om gewoon niet meer aan films van Lynch te beginnen….gewoon niet mijn ding.
LikeLike
In het maart/april-nummer van het Britse filmblad Little White Lies staat een interessant artikel waarin de auteur concludeert dat Mulholland Drive eigenlijk een musical is. Zo had ik het zelf nog niet bekeken. Link: http://lwlies.com/articles/mulholland-drive-the-musical/.
LikeLike
Ik heb ‘m destijds gewoon afgezet en ben ook niet meer van plan om ‘m nog een kans te geven. Volgens mij ook een film waar je allerlei theorieën op kan loslaten, maar waarvan je nooit zal weten of ze kloppen.
LikeLike
Blijft bijzonder hoe meningen kunnen verschillen. Momenteel mijn #6 allertijden
LikeLike
Ik vind het niet erg als een film je laat nadenken maar dan moet er wel een aanknopingspunt zijn en de film verloor me al erg snel. Geef mij dan liever een Donnie Darko, Enemy of Upstream Color…
LikeLike
Mulholland Dr. is pittig qua interpretatie ja, maar er zijn wel degelijk aanknopingspunten die mensen geholpen hebben hun analyse op de film los te laten. Ambigu blijft het wel; ik heb een eigen idee bij de clue, maar dat idee is niet per definitie gemeengoed. Het blijft film, en vooral Lynch. Wat het lastig maakt, is dat je niet de gehele film hebt gezien (daarmee nog steeds je goed recht af te haken hoor, daar gaat het hier ook niet om); mijn interpretatie is gebaseerd op het einde van de tweede en de derde akte, daarvoor had ik ook echt geen idee wat er gaande was. Dat ik niet afhaakte, was met name te danken aan de sfeer en het acteerwerk.
Donnie Darko en Enemy vond ik ook fantastisch (twee keer 4.5*), Upstream Color zag ik nog niet. Grappig trouwens dat je DD noemt, die vond ik in the end qua interpretatie net iets pittiger dan Mulholland Dr. Enemy is ook niet eenvoudig als je de symbolische verwijzingen (die spin) niet vat.
LikeLike
LikeLike