Het medium film bestaat al heel lang. Al sinds het begin van de vorige eeuw kijken we met zijn allen naar één scherm waarop iedereen precies hetzelfde ziet. Maar wat nu als iedereen zelf kan bepalen wat ze zien? Ik probeerde het uit in de Virtual Reality Cinema in Amsterdam.

Virtual Reality is helemaal in. Dit jaar alleen komen er drie VR-apparaten uit. Deze techniek wordt voornamelijk gebruikt om games meer tot leven te laten komen. Misschien hebben we in de toekomst alleen maar dit soort spellen.

Voor mensen die niet weten wat het is: Virtual Reality is een techniek waarbij je een bril op je hoofd hebt, waarbij elk oog een ander scherm heeft. Ook kun je om je heen kijken door je hoofd te draaien. Hierdoor voelt het alsof je daadwerkelijk in die virtuele wereld zit.

Virtual Reality Cinema

Net buiten het drukke centrum van Amsterdam zit in een klein zaaltje de Virtual Reality Cinema, de eerste bioscoop die gebruik maakt van VR. Voor iedereen die een kaartje van 12,50 heeft gekocht ligt er een bril met een koptelefoon klaar. Na een korte uitleg in het Engels krijgen we de bril op ons hoofd gemonteerd en kan de virtuele bioscoop beginnen.

Film 1 begint. Een korte animatiefilm over een beestje dat heen en weer beweegt. Actief moet je om je heen kijken. Na een paar minuten begint film 2. Het is een korte documentaire over een vrouw uit het Midden-Oosten. Doordat je om je heen kunt kijken voelde je je de regisseur; je kunt zelf bepalen wat er in beeld wordt gebracht.

Weer een animatiefilm. Film 3 gaat over emoji’s en hun reis door de telefoon. Toen de camera begon te draaien, voelde ik me duizelig. Dus voor iedereen die nog een film in 360 graden wil maken: please, draai niet met de camera als je zelf ook met je hoofd kunt draaien.

Film 4 was een korte Nederlandse documentaire over de vluchtelingencrisis. Het was cool om te zien hoe een speelfilm in 360 graden is. Ik moet heel actief kiezen wat ik wil zien, wat mij irriteerde. Ik ga naar een film om te bekijken wat de regisseur wil dat ik zie, niet om zelf vervolgens nog zijn werk te moeten doen.

De ultieme filmbeleving?

Virtual Reality en de bioscoop werken niet samen. Veel geschikter is het voor games, omdat je daar ook wat moet doen. Nu voel je je een toeschouwer in een wereld waar je niets kunt doen. In de toekomst zie ik dan grote films deze techniek niet gebruiken.

Net zoals bij games haalt Virtual Reality het sociale aspect weg, omdat iedereen een andere ervaring krijgt. Het mooie aan het medium film vind ik dat iedereen wel hetzelfde ziet, maar toch iets anders ervaart.

Maar Virtual Reality moet je niet afschrijven. Als op zichzelf staande ervaring werkt het wel. Documentaires komen veel beter over, zoals ze in film 4 rechtstreeks tegen de kijker een vraag stellen. Niet elke toekomstige film zou later in VR moeten zijn, wel is het een ervaring die ieder mens minstens eens moet hebben geprobeerd.